Van de aanmelding van Gusta werd ik echt even stil. Gusta is maar 5 jaar ouder dan ik en kreeg een paar maanden nadat ze haar 50e verjaardag groots gevierd had te horen dat ze darmkanker heeft. Het is uitgezaaid naar lever, longen en lymfe en is niet te genezen, ze kunnen enkel verlengen.
Ze wilde heel graag met haar moeder, zus en tante op de foto. Ze schreef: “Sinds de diagnose staat niet alleen mijn leven op z’n kop, ook die van hen. De steun en liefde die ik heb mogen ontvangen is onbeschrijfelijk. We waren al erg hecht met z’n vieren, maar de band die we nu hebben is zo speciaal.”
Ik zie dat ook terug in de vragenlijsten die ze vooraf hebben ingevuld. De lieve woorden over Gusta, maar ook dingen die de anderen over haar schrijven komen binnen. Als ik naar het bos rijd waar we elkaar gaan ontmoeten ben ik oprecht benieuwd naar wat er komen gaat.
De fotosessie begon zoals altijd met een goed gesprek, in dit geval heerlijk relaxed op een bankje. De eerste tranen vloeiden, de emoties lagen dicht aan de oppervlakte. Maar dat duurde niet lang. Dat deze dames een special band hebben bleek al heel snel en de eerste foto die ik maakte was dan ook gelijk fantastisch!
Met z’n vieren maakten we vooral heel veel plezier en gekkigheid. Later gingen we ook in duo’s op pad, waarbij er ook woorden van dankbaarheid werden uitgesproken. We namen even echt de tijd om stil te staan bij hun gezamenlijke band en haalden herinneringen op uit het verleden. Ze hadden allemaal echt moeite gedaan om elkaar te verrassen. Er was zoveel liefde die middag, dat raakt mij altijd recht in mijn hart.
Lieve Gusta ik hoop dat je huidige medicijnen goed hun werk blijven doen. En dat jij nog heel lang mag genieten van je moeder, je zus en je tante. Maar ook van je gezin.
